[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Øð Ptolemeusz VI- Egipt i Cypr
Øð Ptolemeusz VIII- Cyrenajka.
§ð Ptolemeusz VIII nie zamierzaÅ‚ jednak zgadzać siÄ™ z rażąco niesprawiedliwym
podziałem. Wkrótce zaatakował Cypr. W międzyczasie tak poszczuł senatorów na
Filometora, ze Rzym zdecydował się zerwać z nim sojusz, zwłaszcza, że dająca
efekty polityka Ptolemeusza VI budziła niepokoje w Senacie.
§ð 156/155- Ptolemeusz VIII przeprowadza nieudany zamach na życie Ptolemeusza
VI. Ten, by zabezpieczyć swoje życie na przyszłość, sporządza testament, w
którym aktem donacji przekazuje swoje dziedzictwo Rzymowi. Jest to pierwszy
akt tego rodzaju darowizny na rzecz Rzymu.
§ð Umocnienie pozycji w paÅ„stwie, a jednoczeÅ›nie zaÅ‚amanie siÄ™ monarchii
Seleukidów na wschodzie, otworzyły Ptolemeuszowi drogę do interwencji w Syrii.
W 153 r. poparł on zbrojnie pretendenta do tronu w Antiochii, Aleksandra Balasa,
przeciwko legalnemu władcy Demetriuszowi I. Koleje wojny były zmienne. W
końcu, widząc rosnącą potęgę Demetriusza II i obawiając się poparcia, jakiego
mogły mu udzielić przyjazna Seleukidom Cylicja i Syria, Ptolemeusz poparł go,
opuszczając wylansowanego przez siebie uzurpatora Aleksandra. Ptolemeusz dał
mu nawet za żonę swoją córkę, Kleopatrę Thea, którą wcześniej ożenił z Balasem.
§ð W 145 r. w czasie bitwy, która przesÄ…dziÅ‚a o losie Balasa, Ptolemeusz odniósÅ‚ ranÄ™
i wkrótce zmarł na infekcję.
Panowanie Ptolemeusza VIII (Euergetesa II- Fyksona).
§ð %7Å‚ona i siostra Ptolemeusza VI, Kleopatra II, próbowaÅ‚a rzÄ…dzić w imieniu swojego
syna Ptolemeusza VII, ale ludność Aleksandrii wymusiła na niej powrót drugiego
brata, Ptolemeusza VIII Fyksona, z którym musiała się ożenić. W dniu ślubu nowy
władca kazał zgładzić swojego bratanka. Wszystko to, co dla wewnętrznej sytuacji
osiągnął Filometor, przepadło. Walki wewnętrzne o rozmaitym charakterze
wróciły z jeszcze większą niż poprzednio siłą. Na dworze przez wiele lat toczyć
się będzie rozgrywa między Kleopatrą II a Fyksonem i jego drugą żoną, Kleopatrą
III, córką Kleopatry II. Zniknie ona dopiero ze śmiercią uczestników gry: Fyksona
i Kleopatry II w 116 r. Kleopatra III żyć będzie do 101 r.
§ð W 132/131 r. Kleopatrze udaje siÄ™ wypÄ™dzić przeciwników na Cypr i
proklamować na nowego władcę syna swego i Fyksona, Ptolemeusza
Memfickiego. Kleopatra nie chciała ogłosić się królowa, gdyż zdawała sobie
sprawę, że kobieta na tym miejscu może zostać zle odebrana przez Egipcjan.
Dlatego potrzebowała do zagarnięcia władzy fikcyjnych rządów syna. Jednak w
chwili proklamacji Ptolemeusz Memficki znajdował się w Cyrenajce. Ptolemeusz
VIII kazał go porwać, a gdy Kleopatra II ogłosiła swoje osobiste rządy,
poćwiartował syna i wysłał jego zwłoki do Aleksandrii.
§ð Kleopatra II miaÅ‚a oparcie w Aleksandrii w inteligencji z Musejonu i %7Å‚ydach.
Fykson i Kleopatra III mieli popleczników w Egipcie. Dlatego właśnie Fykson
represjonował środowiska kultury, czego konsekwencją dla Aleksandrii,
kulturowego centrum ówczesnego świata, były straty nie dające się pózniej
odrobić. W samej Aleksandrii rozwiązano wszystkie stowarzyszenia. Poplecznicy
wszystkich stron skupieni byli wokół rodziny królewskiej w formie fakcji
popleczników. Nie miały one żadnego społecznego, czy narodowego charakteru.
30
§ð W 124 r. królewska trójka zawarÅ‚a ze sobÄ… porozumienie deklarujÄ…c oficjalnie
miłość i zgodę. Zarządzono amnestię i próbowano naprawić sytuację.
§ð W 118 r. wydano zbiór królewskich rozporzÄ…dzeÅ„, przygotowywany już
wcześniej. Głosił on przebaczenie dla winnych, darowanie zaległości
podatkowych, przywileje finansowe dla świątyń, kleruchów i żołnierzy. Ci, którzy
bezprawnie weszli w posiadanie ziemi, mieli ja zatrzymać. Chłopów wzywano by
wrócili do swoich wsi i uprawiali ziemię. Nie odbudowano jednak autorytetu
monarchy. Legalizacja aktów bezprawia zachęcała na przyszłość do ich
powtarzania.
Wydarzenia lat 116- 81/80.
§ð W 116 r., w dwa lata po wydaniu zbioru praw, zmarÅ‚ Ptolemeusz VIII Fyskon.
Kleopatra znikła także w tym samym roku. Testament faraona zakładał oddanie
rządów nad Egiptem i Cyprem Kleopatrze III. Miała ona wybrać spośród dwóch
ich synów następcę. Solidniejsze oparcie w stolicy i kraju miał starszy z nich,
Ptolemeusz IX Soter Lathyros ( Groszek ). Także Kleopatra II faworyzowała go,
zapewniając mu poparcie jej stronnictwa. Jednak Kleopatra III po jej śmierci
optowała za młodszym z braci, Ptolemeuszem X Aleksandrem. Ten z
Ptolemeuszy, który przegrywał w walce o Egipt, miał otrzymać Cypr, zgodnie z
praktykami poprzednich władców.
§ð Kyrene zostaÅ‚a oddana Ptolemeuszowi Apionowi, synowi Fyskona z nielegalnego
związku. Zmarł on w 96 r., w testamencie przekazując swoje dziedzictwo
Rzymowi. Republika nie spieszyła się z podjęciem legatu, prowincja powstała tu
dopiero w 74 r.
§ð W walce o tron pojawiÅ‚ siÄ™ oprócz dwóch braci trzeci konkurent: Kleopatra III.
Chciała zagarnąć całą władzę dla siebie. Syn, którego faworyzowała, Ptolemeusz
X Aleksander, kazał ją w końcu zamordować w 101 r.
§ð W 88 r. Ptolemeusz IX Soter Lathyros rozpoczÄ…Å‚ udanÄ… kampanie przeciwko bratu.
Ptolemeusz X Aleksander organizował wojsko, nie mogąc pogodzić się z
nadchodzącą klęską. Chcąc wkupić się w łaski Rzymu w 87 r. sporządził
testament, który przekazywał w razie bezpotomnej śmierci Egipt i Cypr Rzymowi.
Jeszcze w tym samym roku zginął. Jego testament nie wywołał żadnego odzewu
ze strony Rzymu.
§ð Przez resztÄ™ panowania Ptolemeusz IX nie podejmowaÅ‚ zewnÄ™trznych inicjatyw.
W kraju na południu wybuchło powstanie, które tłumiono przez trzy lata. U
schyłku rewolty zdobyto Teby i zrównano je z ziemią.
§ð Gdy w 81 r. umieraÅ‚, dynastia reprezentowana byÅ‚a przez BerenikÄ™, wdowÄ™ po
jego bracie. Męscy potomkowie Kleopatry III trafili do niewoli, gdy Mitrydates
wszedł w posiadanie Kos. Na Kos wysłała ich babka, Kleopatra II, uznając że
Aleksandria jest dla nich zbyt niebezpieczna. Synowi Ptolemeusza X,
Ptolemeuszowi XI Aleksander II udało się zbiec z niewoli w czasie rozmów
Mitrydatesa z Sullą w Dardanos. Sulla zabrał go ze sobą nad Tybr mając nadzieję
wykorzystać go w odpowiednim momencie. Gdy nadarzyła się jego okazja, poparł
jego starania o tron w Egipcie. Ptolemeusz XI Aleksander II zjawił się w
Aleksandrii, poślubił Berenike, po czym kazał ją zamordować. Stolica
odpowiedziała buntem, król zginął w zamieszkach po 3 tygodniowym panowaniu.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]